Hee allemaal,

Weer een heleboel te vertellen vandaag! Vanmorgen ging alles prima, ontbeten, haren, aankleden, naar school, helemaal top! Daarna heb ik wat dingen geregeld:

Engels les gemaild, een au pair account gemaakt voor in de UK, een lijst met au pairs in de buurt gevraagd, een huiswerkschema gemaakt voor rekenen, taal en Engels (ook al begonnen), het eten voorbereid voor vanavond. Nu heb ik voor iedere dag een To do list gemaakt en kan ik alles gewoon afstrepen. Dat geeft wat meer structuur en rust!

Toen was het alweer tijd om de kinderen op te halen. Ik moest het buurmeisje naar turnen brengen. Ik wist alleen niet waar dat was, dus tomtom in de aanslag! --> Is de batterij leeg en geen oplader te bekennen. De kinderen zouden mij de weg gaan wijzen, maar dat ging natuurlijk niet. Alles door elkaar schreeuwen: 'hier links links' 'oooow, te laat' 'Kunnen we mama niet bellen?' 'Ik heb honger' 'we gaan verdwalen' 'wat moeten we doen?' 'Jij kunt echt geen auto rijden' 'ik heb honger'

En dat de hele tijd door! Ik ben toen naar huis gereden en ik heb de hostmom gebeld. Zij heeft mij uitgelegd. Ik heb het buurmeisje afgezet, geholpen met omkleden en naar huis gereden. Ik wilde eerst cupcakes gaan bakken, maar ik had daar geen zin meer in en ik had geen tijd meer om eieren te halen. Ik was totaal niet in de stemming om te bakken. Daar hadden ze niet echt goed voor geluisterd.

Toen hebben we iets gegeten en gedronken. Toen behon Sarah te zueren om ijs. Ik zei: dat heb je niet echt verdiend, je hebt niet naar mij geluisterd en je was niet echt aardig. Zegt ze: maar ik zeg toch sorry. Maar sorry maakt niet alles goed. Maar bij kinderen is het ook vergeven en vergeten. Dus na goed luisteren met douchen en haren kammen, konden zij een ijsje krijgen. Nou, toen was Sarah ineens super lief en behulpzaam.

Zoals beloofd, kregen ze na het badderen een ijsje. Wel een klein ijsje, want we gingen ook bijna eten. Op het menu stond: kip en aardappelen uit de oven en diepvriesgroenten. De hostmom had helemaal uitgelegd hoe het moest gebeuren en ik had alles netje gedaan. Ze was helemaal trots op mij en vond de aardappels nog beter dan dat zij ze zelf maakt. En het was nog makkelijk ook! Jippie mij!! :)

De kinderen hadden ook allebei goed gegeten, maar Rose voelde zich niet zo goed. Hopelijk wordt ze niet ziek! Na het eten heb ik de boel opgeruimd en met een bak yoghurt op de bank gaan zitten. Ik heb gezellig met Fabienne en Marije geskypet. Ik heb hen een rondje door het huis laten zien. Toen kwam de hostmom opeens de kamer binnen: 'Marlen, ik heb toch al heel vaak gezegd, geen voeten op de bank! Het is net nieuw en super duur. Ik heb het al zo vaak gezegd! En als je wilt bellen met vriendinnen, doe dat dan op je eigen kamer, dat is privé, hier zijn nog meer mensen!' Woow, die had ik niet zien aankomen! En de kinderen stonden er gewoon bij! Ik was even helemaal perplex. Ik zeg oké, stond op en toen zei ze nog eens: 'Je weet dat ik niet wil dat je met je voeten op de bank mag zitten.'

1. Volgens mij had ik mijn voeten op een kleed, maar prima! 2. Er zit nooit iemand in de woonkamer, ik heb daar eenmaal beter bereik.3. Ik voel me op deze manier niet echt thuis! 4. Dit had allemaal wel iets vriendelijker gebracht mogen worden.

Nu weet ik dat zwangerschapshormonen, kinderen die nog steeds niet slapen etc. niet echt meewerken aan een goed humeur, maar reageer dat niet af op mij! En Marije en Fabienne hebben het allemaal gehoord. Aan de ene kant schaamde ik me, maar aan de andere kan was het wel fijn. Zo konden zij mij gelijk steunen, stoorten namelijk helemaal in! Nog een tijdje geskypet en een digitale groepsknuffel gehad! Helaas was de verbinding boven niet zo goed, dus toen heb ik maar opgehangen. Daarna ben ik naar beneden gegaan, heb ik de laatste dingen opgeruimd en zo veel mogelijk spullen van mezelf meegenomen naar boven. Durf nu echt niks meer te laten slingeren, zeggen of geluid te maken.

Hostdad had nog een ontstoppingsmiddel gehaald voor mijn douche. Dus eerst heerlijk gedoucht en alles gedaan en toen dat spul erin gegooid, beter werkt het!

Na het douchen nog met Ramona geskypet en nu alles opschrijven en verwerken.. Jammer dat de dag zo moet eindigen. Wel een fijn vooruitzicht is dat ik met de kerst naar huis ga! Lekker 2 weken thuis! :)

xxxxx.